Pronunciation: /fəɾklʊkn̩/
verb
Syllabication: ver·klu·cken
[1]
peripheral vocabulary
English:
Dutch:
German:
Examples:

Verbforms:

infinitive:
ver­klu­cken
past participle:
ver­klu­ckt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik ver­kluck
du ver­klu­ckst
he/se/dat ver­klu­ckt
wi ver­klu­ckt
ji ver­klu­ckt
se ver­klu­ckt
past:
ik ver­kluck
du ver­klu­ckst
he/se/dat ver­kluck
wi ver­klu­cken
ji ver­klu­cken
se ver­klu­cken
perfect:
ik bün ver­klu­ckt
du büst ver­klu­ckt
he/se/dat is ver­klu­ckt
wi sünd ver­klu­ckt
ji sünd ver­klu­ckt
se sünd ver­klu­ckt
conjunctive:
ik ver­kluck
du ver­klu­ckst
he/se/dat ver­kluck
wi ver­klu­cken
ji ver­klu­cken
se ver­klu­cken
imperative:
ver­kluck!
ver­klu­ckt!

Etymology:

Compound word constructed from: ver- + Kluck