Pronunciation: /afkøːn̩/
verb
Syllabication: af·kö·nen
[1]
advanced vocabulary

Verbforms:

infinitive:
af­kö­nen
past participle:
af­kunn­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik kann af
du kann­st af
he/se/dat kann af
wi köönt af
ji köönt af
se köönt af
past:
ik kunn af
du kunn­st af
he/se/dat kunn af
wi kun­nen af
ji kun­nen af
se kun­nen af
perfect:
ik heff af­kunn­t
du hest af­kunn­t
he/se/dat hett af­kunn­t
wi hebbt af­kunn­t
ji hebbt af­kunn­t
se hebbt af­kunn­t
conjunctive:
ik kunn af
du kunn­st af
he/se/dat kunn af
wi kun­nen af
ji kun­nen af
se kun­nen af
imperative:
kann af!
köönt af!

Etymology:

Compound word constructed from: af + könen