Pronunciation: /anfʊxtn̩/
verb
Syllabication: an·fuch·ten
[1]
advanced vocabulary
Low Saxon:
English:
wet
Dutch:
German:

Verbforms:

infinitive:
an­fuch­ten
past participle:
an­fucht
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik fucht an
du fuchtst an
he/se/dat fucht an
wi fucht an
ji fucht an
se fucht an
past:
ik fucht an
du fuchtst an
he/se/dat fucht an
wi fuch­ten an
ji fuch­ten an
se fuch­ten an
perfect:
ik heff an­fucht
du hest an­fucht
he/se/dat hett an­fucht
wi hebbt an­fucht
ji hebbt an­fucht
se hebbt an­fucht
conjunctive:
ik fucht an
du fuchtst an
he/se/dat fucht an
wi fuch­ten an
ji fuch­ten an
se fuch­ten an
imperative:
fucht an!
fucht an!

Etymology:

Compound word constructed from: an + fucht