Pronunciation: /afkiːn̩/
verb
Syllabication: af·kie·nen
[1]
advanced vocabulary

Verbforms:

infinitive:
af­kie­nen
past participle:
af­kient
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik kien af
du kienst af
he/se/dat kient af
wi kient af
ji kient af
se kient af
past:
ik kien af
du kienst af
he/se/dat kien af
wi kie­nen af
ji kie­nen af
se kie­nen af
perfect:
ik heff af­kient
du hest af­kient
he/se/dat hett af­kient
wi hebbt af­kient
ji hebbt af­kient
se hebbt af­kient
conjunctive:
ik kien af
du kienst af
he/se/dat kien af
wi kie­nen af
ji kie­nen af
se kie­nen af
imperative:
kien af!
kient af!

Etymology:

Compound word constructed from: af + kienen