Utspraak op Platt: /anpɔːln̩/
Verb
Sülven: an·pah·len
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
an­pah­len
PPP:
an­pahlt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik pahl an
du pahlst an
he/se/dat pahlt an
wi pahlt an
ji pahlt an
se pahlt an
Vergangen Tiet:
ik pahl an
du pahlst an
he/se/dat pahl an
wi pah­len an
ji pah­len an
se pah­len an
Perfekt:
ik heff an­pahlt
du hest an­pahlt
he/se/dat hett an­pahlt
wi hebbt an­pahlt
ji hebbt an­pahlt
se hebbt an­pahlt
Kunjunktiv:
ik pahl an
du pahlst an
he/se/dat pahl an
wi pah­len an
ji pah­len an
se pah­len an
Imperativ:
pahl an!
pahlt an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + Pahl