Utspraak op Platt: /anbɪn̩/
Verb
Sülven: an·bin·nen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
tie
Bispelen:
[2]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
den Faslam vörbereiden
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:

Verbformen:

Infinitiv:
an­bin­nen
PPP:
an­bun­nen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik binn an
du binn­st an
he/se/dat binn­t an
wi binn­t an
ji binn­t an
se binn­t an
Vergangen Tiet:
ik bünn an
du bünn­st an
he/se/dat bünn an
wi bün­nen an
ji bün­nen an
se bün­nen an
Perfekt:
ik heff an­bun­nen
du hest an­bun­nen
he/se/dat hett an­bun­nen
wi hebbt an­bun­nen
ji hebbt an­bun­nen
se hebbt an­bun­nen
Kunjunktiv:
ik bünn an
du bünn­st an
he/se/dat bünn an
wi bün­nen an
ji bün­nen an
se bün­nen an
Imperativ:
binn an!
binn­t an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + binnen