Utspraak op Platt: /smɪkn̩/
Verb
Sülven: smi·cken
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
smi­cken
PPP:
smi­ckt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik smick
du smi­ckst
he/se/dat smi­ckt
wi smi­ckt
ji smi­ckt
se smi­ckt
Vergangen Tiet:
ik smick
du smi­ckst
he/se/dat smick
wi smi­cken
ji smi­cken
se smi­cken
Perfekt:
ik heff smi­ckt
du hest smi­ckt
he/se/dat hett smi­ckt
wi hebbt smi­ckt
ji hebbt smi­ckt
se hebbt smi­ckt
Kunjunktiv:
ik smick
du smi­ckst
he/se/dat smick
wi smi­cken
ji smi­cken
se smi­cken
Imperativ:
smick!
smi­ckt!

Etymologie:

Woort afleidt von: Smick
Identische Wöör ››› Smicken ❔︎