Utspraak op Platt: /kɔːpʊtbiːtn̩/
Verb
Sülven: ka·putt·bie·ten
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
He hett den Bontje kaputtbeten.

Verbformen:

Infinitiv:
ka­putt­bie­ten
PPP:
ka­putt­be­ten
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik biet kaputt
du bitt­st kaputt
he/se/dat bitt kaputt
wi biet kaputt
ji biet kaputt
se biet kaputt
Vergangen Tiet:
ik beet kaputt
du beetst kaputt
he/se/dat beet kaputt
wi be­ten kaputt
ji be­ten kaputt
se be­ten kaputt
Perfekt:
ik heff ka­putt­be­ten
du hest ka­putt­be­ten
he/se/dat hett ka­putt­be­ten
wi hebbt ka­putt­be­ten
ji hebbt ka­putt­be­ten
se hebbt ka­putt­be­ten
Kunjunktiv:
ik beet kaputt
du beetst kaputt
he/se/dat beet kaputt
wi be­ten kaputt
ji be­ten kaputt
se be­ten kaputt
Imperativ:
biet kaputt!
biet kaputt!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: kaputt + bieten