Utspraak op Platt: /uːtɾʊtʃn̩/
Verb
Sülven: ut·rut·schen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
Bispelen:
Dat weer Glatties un ik bün utrutscht.

Verbformen:

Infinitiv:
ut­rut­schen
PPP:
ut­rutscht
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik rutsch ut
du rutschst ut
he/se/dat rutscht ut
wi rutscht ut
ji rutscht ut
se rutscht ut
Vergangen Tiet:
ik rutsch ut
du rutschst ut
he/se/dat rutsch ut
wi rut­schen ut
ji rut­schen ut
se rut­schen ut
Perfekt:
ik bün ut­rutscht
du büst ut­rutscht
he/se/dat is ut­rutscht
wi sünd ut­rutscht
ji sünd ut­rutscht
se sünd ut­rutscht
Kunjunktiv:
ik rutsch ut
du rutschst ut
he/se/dat rutsch ut
wi rut­schen ut
ji rut­schen ut
se rut­schen ut
Imperativ:
rutsch ut!
rutscht ut!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: ut + rutschen