Utspraak op Platt: /tʊkʃʊlɐn/
Verb
Sülven: tuck·schul·lern
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
tuck­schul­lern
PPP:
tuck­schul­lert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik tuck­schul­ler
du tuck­schul­lerst
he/se/dat tuck­schul­lert
wi tuck­schul­lert
ji tuck­schul­lert
se tuck­schul­lert
Vergangen Tiet:
ik tuck­schul­ler
du tuck­schul­lerst
he/se/dat tuck­schul­ler
wi tuck­schul­lern
ji tuck­schul­lern
se tuck­schul­lern
Perfekt:
ik heff tuck­schul­lert
du hest tuck­schul­lert
he/se/dat hett tuck­schul­lert
wi hebbt tuck­schul­lert
ji hebbt tuck­schul­lert
se hebbt tuck­schul­lert
Kunjunktiv:
ik tuck­schul­ler
du tuck­schul­lerst
he/se/dat tuck­schul­ler
wi tuck­schul­lern
ji tuck­schul­lern
se tuck­schul­lern
Imperativ:
tuck­schul­ler!
tuck­schul­lert!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: tucken + schullern