Utspraak op Platt: /ɾʏmspøːy̯kəln/
Verb
Sülven: rüm·spö·keln
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
rüm­spö­keln
PPP:
rüm­spö­kelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik spö­kel rüm
du spö­kelst rüm
he/se/dat spö­kelt rüm
wi spö­kelt rüm
ji spö­kelt rüm
se spö­kelt rüm
Vergangen Tiet:
ik spö­kel rüm
du spö­kelst rüm
he/se/dat spö­kel rüm
wi spö­keln rüm
ji spö­keln rüm
se spö­keln rüm
Perfekt:
ik heff rüm­spö­kelt
du hest rüm­spö­kelt
he/se/dat hett rüm­spö­kelt
wi hebbt rüm­spö­kelt
ji hebbt rüm­spö­kelt
se hebbt rüm­spö­kelt
Kunjunktiv:
ik spö­kel rüm
du spö­kelst rüm
he/se/dat spö­kel rüm
wi spö­keln rüm
ji spö­keln rüm
se spö­keln rüm
Imperativ:
spö­kel rüm!
spö­kelt rüm!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: rüm + spökeln