Utspraak op Platt: /ɾaffaln̩/
Verb
Sülven: raf·fal·len
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
In’n Harvst fallt de Bläder all raf.

Verbformen:

Infinitiv:
raf­fal­len
PPP:
raf­ful­len
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik fall raf
du fall­st raf
he/se/dat fall­t raf
wi fall­t raf
ji fall­t raf
se fall­t raf
Vergangen Tiet:
ik füll raf
du füll­st raf
he/se/dat füll raf
wi fül­len raf
ji fül­len raf
se fül­len raf
Perfekt:
ik bün raf­ful­len
du büst raf­ful­len
he/se/dat is raf­ful­len
wi sünd raf­ful­len
ji sünd raf­ful­len
se sünd raf­ful­len
Kunjunktiv:
ik füll raf
du füll­st raf
he/se/dat füll raf
wi fül­len raf
ji fül­len raf
se fül­len raf
Imperativ:
fall raf!
fall­t raf!
Infinitiv:
raf­fal­len
PPP:
raf­fal­len
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik fall raf
du fall­st raf
he/se/dat fall­t raf
wi fall­t raf
ji fall­t raf
se fall­t raf
Vergangen Tiet:
ik full raf
du full­st raf
he/se/dat full raf
wi ful­len raf
ji ful­len raf
se ful­len raf
Perfekt:
ik bün raf­fal­len
du büst raf­fal­len
he/se/dat is raf­fal­len
wi sünd raf­fal­len
ji sünd raf­fal­len
se sünd raf­fal­len
Kunjunktiv:
ik full raf
du full­st raf
he/se/dat full raf
wi ful­len raf
ji ful­len raf
se ful­len raf
Imperativ:
fall raf!
fall­t raf!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: raf + fallen