Utspraak op Platt: /hɔu̯çklatɐn/
Verb
Sülven: hoog·klat·tern
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
He is de Ledder hoogklattert as son Aap.

Verbformen:

Infinitiv:
hoog­klat­tern
PPP:
hoog­klat­tert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik klat­ter hoog
du klat­terst hoog
he/se/dat klat­tert hoog
wi klat­tert hoog
ji klat­tert hoog
se klat­tert hoog
Vergangen Tiet:
ik klat­ter hoog
du klat­terst hoog
he/se/dat klat­ter hoog
wi klat­tern hoog
ji klat­tern hoog
se klat­tern hoog
Perfekt:
ik bün hoog­klat­tert
du büst hoog­klat­tert
he/se/dat is hoog­klat­tert
wi sünd hoog­klat­tert
ji sünd hoog­klat­tert
se sünd hoog­klat­tert
Kunjunktiv:
ik klat­ter hoog
du klat­terst hoog
he/se/dat klat­ter hoog
wi klat­tern hoog
ji klat­tern hoog
se klat­tern hoog
Imperativ:
klat­ter hoog!
klat­tert hoog!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: hoog + klattern