Utspraak op Platt: /klɔː͡ɐkɔːm̩/
Verb
Sülven: kloor·ka·men
[1]
Opbowoortschatt
Bispelen:
Ik kann mit mien nee Mobiltje nich kloorkamen.
Mit Geesche kaam ik nich goot kloor.

Verbformen:

Infinitiv:
kloor­ka­men
PPP:
kloor­ka­men
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kaam kloor
du kumm­st kloor
he/se/dat kumm­t kloor
wi kaamt kloor
ji kaamt kloor
se kaamt kloor
Vergangen Tiet:
ik keem kloor
du keemst kloor
he/se/dat keem kloor
wi ke­men kloor
ji ke­men kloor
se ke­men kloor
Perfekt:
ik bün kloor­ka­men
du büst kloor­ka­men
he/se/dat is kloor­ka­men
wi sünd kloor­ka­men
ji sünd kloor­ka­men
se sünd kloor­ka­men
Kunjunktiv:
ik keem kloor
du keemst kloor
he/se/dat keem kloor
wi ke­men kloor
ji ke­men kloor
se ke­men kloor
Imperativ:
kaam kloor!
kaamt kloor!
Infinitiv:
kloor­ka­men
PPP:
kloor­ka­men
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kumm kloor
du kumm­st kloor
he/se/dat kumm­t kloor
wi kaamt kloor
ji kaamt kloor
se kaamt kloor
Vergangen Tiet:
ik keem kloor
du keemst kloor
he/se/dat keem kloor
wi ke­men kloor
ji ke­men kloor
se ke­men kloor
Perfekt:
ik bün kloor­ka­men
du büst kloor­ka­men
he/se/dat is kloor­ka­men
wi sünd kloor­ka­men
ji sünd kloor­ka­men
se sünd kloor­ka­men
Kunjunktiv:
ik keem kloor
du keemst kloor
he/se/dat keem kloor
wi ke­men kloor
ji ke­men kloor
se ke­men kloor
Imperativ:
kumm kloor!
kaamt kloor!
Infinitiv:
kloor­ka­men
PPP:
kloor­ka­men
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kaam kloor
du kümm­st kloor
he/se/dat kümm­t kloor
wi kaamt kloor
ji kaamt kloor
se kaamt kloor
Vergangen Tiet:
ik keem kloor
du keemst kloor
he/se/dat keem kloor
wi ke­men kloor
ji ke­men kloor
se ke­men kloor
Perfekt:
ik bün kloor­ka­men
du büst kloor­ka­men
he/se/dat is kloor­ka­men
wi sünd kloor­ka­men
ji sünd kloor­ka­men
se sünd kloor­ka­men
Kunjunktiv:
ik keem kloor
du keemst kloor
he/se/dat keem kloor
wi ke­men kloor
ji ke­men kloor
se ke­men kloor
Imperativ:
kaam kloor!
kaamt kloor!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: kloor + kamen