Utspraak op Platt: /kɛln̩/ 🔊︎
Verb
Sülven: kel·len
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Mi kellt de Kusen.

Verbformen:

Infinitiv:
kel­len
PPP:
kul­len
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kell
du kell­st
he/se/dat kell­t
wi kell­t
ji kell­t
se kell­t
Vergangen Tiet:
ik kull
du kull­st
he/se/dat kull
wi kul­len
ji kul­len
se kul­len
Perfekt:
ik heff kul­len
du hest kul­len
he/se/dat hett kul­len
wi hebbt kul­len
ji hebbt kul­len
se hebbt kul­len
Kunjunktiv:
ik kull
du kull­st
he/se/dat kull
wi kul­len
ji kul­len
se kul­len
Imperativ:
kell!
kell­t!
Infinitiv:
kel­len
PPP:
kell­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kell
du kell­st
he/se/dat kell­t
wi kell­t
ji kell­t
se kell­t
Vergangen Tiet:
ik kell
du kell­st
he/se/dat kell
wi kel­len
ji kel­len
se kel­len
Perfekt:
ik heff kell­t
du hest kell­t
he/se/dat hett kell­t
wi hebbt kell­t
ji hebbt kell­t
se hebbt kell­t
Kunjunktiv:
ik kell
du kell­st
he/se/dat kell
wi kel­len
ji kel­len
se kel­len
Imperativ:
kell!
kell­t!
Identische Wöör ››› Kellen ❔︎