Utspraak op Platt: /spʊkn̩/
Verb
Sülven: spu·cken
[1]
Koort Koort wiesen
Wikipedia
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
wat ut den Mund utstöten
düütsch:
spucken
speien
engelsch:
spew
spit

Verbformen:

Infinitiv:
spu­cken
PPP:
spu­ckt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik spuck
du spu­ckst
he/se/dat spu­ckt
wi spu­ckt
ji spu­ckt
se spu­ckt
Vergangen Tiet:
ik spuck
du spu­ckst
he/se/dat spuck
wi spu­cken
ji spu­cken
se spu­cken
Perfekt:
ik heff spu­ckt
du hest spu­ckt
he/se/dat hett spu­ckt
wi hebbt spu­ckt
ji hebbt spu­ckt
se hebbt spu­ckt
Kunjunktiv:
ik spuck
du spu­ckst
he/se/dat spuck
wi spu­cken
ji spu­cken
se spu­cken
Imperativ:
spuck!
spu­ckt!

Tohoopsett Wöör:

opspucken Spuck
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.