Uitspraak in het Plat: /fəɾʃɾɛkn̩/
werkwoord
Afbreking: ver·schre·cken
[1]
geavanceerde woordenschat
sik ~
Nedersaksisch:
Duits:

Werkwoordvormen:

infinitief:
ver­schre­cken
voltooid deelwoord:
ver­schro­cken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
tegenwoordig:
ik ver­schreck
du ver­schri­ckst
he/se/dat ver­schri­ckt
wi ver­schre­ckt
ji ver­schre­ckt
se ver­schre­ckt
verleden:
ik ver­schruck
du ver­schru­ckst
he/se/dat ver­schruck
wi ver­schru­cken
ji ver­schru­cken
se ver­schru­cken
voltooid:
ik heff ver­schro­cken
du hest ver­schro­cken
he/se/dat hett ver­schro­cken
wi hebbt ver­schro­cken
ji hebbt ver­schro­cken
se hebbt ver­schro­cken
conjunctief:
ik ver­schruck
du ver­schru­ckst
he/se/dat ver­schruck
wi ver­schru­cken
ji ver­schru­cken
se ver­schru­cken
imperatief:
ver­schreck!
ver­schre­ckt!
infinitief:
ver­schre­cken
voltooid deelwoord:
ver­schre­ckt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
tegenwoordig:
ik ver­schreck
du ver­schre­ckst
he/se/dat ver­schre­ckt
wi ver­schre­ckt
ji ver­schre­ckt
se ver­schre­ckt
verleden:
ik ver­schreck
du ver­schre­ckst
he/se/dat ver­schreck
wi ver­schre­cken
ji ver­schre­cken
se ver­schre­cken
voltooid:
ik heff ver­schre­ckt
du hest ver­schre­ckt
he/se/dat hett ver­schre­ckt
wi hebbt ver­schre­ckt
ji hebbt ver­schre­ckt
se hebbt ver­schre­ckt
conjunctief:
ik ver­schreck
du ver­schre­ckst
he/se/dat ver­schreck
wi ver­schre­cken
ji ver­schre­cken
se ver­schre­cken
imperatief:
ver­schreck!
ver­schre­ckt!

Etymologie:

Woord afgeleid van: ver-