Verbforms:
infinitive:
afbruken
past participle:
afbruukt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik bruuk af
du bruukst af
he/se/dat bruukt af
wi bruukt af
ji bruukt af
se bruukt af
past:
ik bruuk af
du bruukst af
he/se/dat bruuk af
wi bruken af
ji bruken af
se bruken af
perfect:
ik bün afbruukt
du büst afbruukt
he/se/dat is afbruukt
wi sünd afbruukt
ji sünd afbruukt
se sünd afbruukt
conjunctive:
ik bruuk af
du bruukst af
he/se/dat bruuk af
wi bruken af
ji bruken af
se bruken af
imperative:
bruuk af!
bruukt af!
infinitive:
afbruken
past participle:
afbruukt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik bruuk af
du brookst af
he/se/dat brookt af
wi bruukt af
ji bruukt af
se bruukt af
past:
ik bruuk af
du bruukst af
he/se/dat bruuk af
wi bruken af
ji bruken af
se bruken af
perfect:
ik bün afbruukt
du büst afbruukt
he/se/dat is afbruukt
wi sünd afbruukt
ji sünd afbruukt
se sünd afbruukt
conjunctive:
ik bruuk af
du bruukst af
he/se/dat bruuk af
wi bruken af
ji bruken af
se bruken af
imperative:
bruuk af!
bruukt af!