Verbformen:
Infinitiv:
afbruken
PPP:
afbruukt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik bruuk af
du bruukst af
he/se/dat bruukt af
wi bruukt af
ji bruukt af
se bruukt af
Vergangen Tiet:
ik bruuk af
du bruukst af
he/se/dat bruuk af
wi bruken af
ji bruken af
se bruken af
Perfekt:
ik bün afbruukt
du büst afbruukt
he/se/dat is afbruukt
wi sünd afbruukt
ji sünd afbruukt
se sünd afbruukt
Kunjunktiv:
ik bruuk af
du bruukst af
he/se/dat bruuk af
wi bruken af
ji bruken af
se bruken af
Imperativ:
bruuk af!
bruukt af!
Infinitiv:
afbruken
PPP:
afbruukt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik bruuk af
du brookst af
he/se/dat brookt af
wi bruukt af
ji bruukt af
se bruukt af
Vergangen Tiet:
ik bruuk af
du bruukst af
he/se/dat bruuk af
wi bruken af
ji bruken af
se bruken af
Perfekt:
ik bün afbruukt
du büst afbruukt
he/se/dat is afbruukt
wi sünd afbruukt
ji sünd afbruukt
se sünd afbruukt
Kunjunktiv:
ik bruuk af
du bruukst af
he/se/dat bruuk af
wi bruken af
ji bruken af
se bruken af
Imperativ:
bruuk af!
bruukt af!