Pronunciation: /afplakn̩/
verb
Syllabication: af·pla·cken
[1]
peripheral vocabulary
sik ~
Low Saxon:
German:

Verbforms:

infinitive:
af­pla­cken
past participle:
af­pla­ckt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik plack af
du pla­ckst af
he/se/dat pla­ckt af
wi pla­ckt af
ji pla­ckt af
se pla­ckt af
past:
ik plack af
du pla­ckst af
he/se/dat plack af
wi pla­cken af
ji pla­cken af
se pla­cken af
perfect:
ik heff af­pla­ckt
du hest af­pla­ckt
he/se/dat hett af­pla­ckt
wi hebbt af­pla­ckt
ji hebbt af­pla­ckt
se hebbt af­pla­ckt
conjunctive:
ik plack af
du pla­ckst af
he/se/dat plack af
wi pla­cken af
ji pla­cken af
se pla­cken af
imperative:
plack af!
pla­ckt af!

Etymology:

Compound word constructed from: af + placken