Utspraak op Platt: /afplakn̩/
Verb
Sülven: af·pla·cken
[1]
Koort Koort wiesen
Randwoortschatt
aktiv bruukt
sik ~
plattdüütsch:
sik mit wat afrieten
düütsch:
sich abplagen
sich abquälen

Verbformen:

Infinitiv:
af­pla­cken
PPP:
af­pla­ckt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik plack af
du pla­ckst af
he/se/dat pla­ckt af
wi pla­ckt af
ji pla­ckt af
se pla­ckt af
Vergangen Tiet:
ik plack af
du pla­ckst af
he/se/dat plack af
wi pla­cken af
ji pla­cken af
se pla­cken af
Perfekt:
ik heff af­pla­ckt
du hest af­pla­ckt
he/se/dat hett af­pla­ckt
wi hebbt af­pla­ckt
ji hebbt af­pla­ckt
se hebbt af­pla­ckt
Kunjunktiv:
ik plack af
du pla­ckst af
he/se/dat plack af
wi pla­cken af
ji pla­cken af
se pla­cken af
Imperativ:
plack af!
pla­ckt af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + placken
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.