Pronunciation: /ɔpbɾɛɪ̯kn̩/
verb
Syllabication: op·bre·ken
[1]
advanced vocabulary

Verbforms:

infinitive:
op­bre­ken
past participle:
op­bra­ken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik breek op
du bri­ckst op
he/se/dat bri­ckt op
wi breekt op
ji breekt op
se breekt op
past:
ik bröök op
du bröökst op
he/se/dat bröök op
wi brö­ken op
ji brö­ken op
se brö­ken op
perfect:
ik bün op­bra­ken
du büst op­bra­ken
he/se/dat is op­bra­ken
wi sünd op­bra­ken
ji sünd op­bra­ken
se sünd op­bra­ken
conjunctive:
ik bröök op
du bröökst op
he/se/dat bröök op
wi brö­ken op
ji brö­ken op
se brö­ken op
imperative:
breek op!
breekt op!

Etymology:

Compound word constructed from: op + breken