Pronunciation: /stɾʊnkəln/
verb
Syllabication: strun·keln
[1]
peripheral vocabulary

Verbforms:

infinitive:
strun­keln
past participle:
strun­kelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik strun­kel
du strun­kelst
he/se/dat strun­kelt
wi strun­kelt
ji strun­kelt
se strun­kelt
past:
ik strun­kel
du strun­kelst
he/se/dat strun­kel
wi strun­keln
ji strun­keln
se strun­keln
perfect:
ik bün strun­kelt
du büst strun­kelt
he/se/dat is strun­kelt
wi sünd strun­kelt
ji sünd strun­kelt
se sünd strun­kelt
conjunctive:
ik strun­kel
du strun­kelst
he/se/dat strun­kel
wi strun­keln
ji strun­keln
se strun­keln
imperative:
strun­kel!
strun­kelt!