Pronunciation: /anfɪn̩/
verb
Syllabication: an·fin·nen
[1]
advanced vocabulary
sik ~
English:
German:
Examples:

Verbforms:

infinitive:
an­fin­nen
past participle:
an­fun­nen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik finn an
du finn­st an
he/se/dat finn­t an
wi finn­t an
ji finn­t an
se finn­t an
past:
ik fünn an
du fünn­st an
he/se/dat fünn an
wi fün­nen an
ji fün­nen an
se fün­nen an
perfect:
ik heff an­fun­nen
du hest an­fun­nen
he/se/dat hett an­fun­nen
wi hebbt an­fun­nen
ji hebbt an­fun­nen
se hebbt an­fun­nen
conjunctive:
ik fünn an
du fünn­st an
he/se/dat fünn an
wi fün­nen an
ji fün­nen an
se fün­nen an
imperative:
finn an!
finn­t an!

Etymology:

Compound word constructed from: an + finnen