Pronunciation: /vɛçbliːm̩/
verb
Syllabication: weg·blie·ven
[1]
advanced vocabulary
Low Saxon:
English:
Dutch:
German:
Examples:
[2]
peripheral vocabulary

Verbforms:

infinitive:
weg­blie­ven
past participle:
weg­ble­ven
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik bliev weg
du bliff­st weg
he/se/dat bliff­t weg
wi blievt weg
ji blievt weg
se blievt weg
past:
ik bleev weg
du bleevst weg
he/se/dat bleev weg
wi ble­ven weg
ji ble­ven weg
se ble­ven weg
perfect:
ik bün weg­ble­ven
du büst weg­ble­ven
he/se/dat is weg­ble­ven
wi sünd weg­ble­ven
ji sünd weg­ble­ven
se sünd weg­ble­ven
conjunctive:
ik bleev weg
du bleevst weg
he/se/dat bleev weg
wi ble­ven weg
ji ble­ven weg
se ble­ven weg
imperative:
bliev weg!
blievt weg!

Etymology:

Compound word constructed from: weg + blieven