Utspraak op Platt: /vɛçbliːm̩/
Verb
Sülven: weg·blie·ven
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
[2]
Randwoortschatt

Verbformen:

Infinitiv:
weg­blie­ven
PPP:
weg­ble­ven
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik bliev weg
du bliff­st weg
he/se/dat bliff­t weg
wi blievt weg
ji blievt weg
se blievt weg
Vergangen Tiet:
ik bleev weg
du bleevst weg
he/se/dat bleev weg
wi ble­ven weg
ji ble­ven weg
se ble­ven weg
Perfekt:
ik bün weg­ble­ven
du büst weg­ble­ven
he/se/dat is weg­ble­ven
wi sünd weg­ble­ven
ji sünd weg­ble­ven
se sünd weg­ble­ven
Kunjunktiv:
ik bleev weg
du bleevst weg
he/se/dat bleev weg
wi ble­ven weg
ji ble­ven weg
se ble­ven weg
Imperativ:
bliev weg!
blievt weg!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: weg + blieven