Verbforms:
infinitive:
afbröckeln
past participle:
afbröckelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik bröckel af
du bröckelst af
he/se/dat bröckelt af
wi bröckelt af
ji bröckelt af
se bröckelt af
past:
ik bröckel af
du bröckelst af
he/se/dat bröckel af
wi bröckeln af
ji bröckeln af
se bröckeln af
perfect:
ik heff afbröckelt
du hest afbröckelt
he/se/dat hett afbröckelt
wi hebbt afbröckelt
ji hebbt afbröckelt
se hebbt afbröckelt
conjunctive:
ik bröckel af
du bröckelst af
he/se/dat bröckel af
wi bröckeln af
ji bröckeln af
se bröckeln af
imperative:
bröckel af!
bröckelt af!