Utspraak op Platt: /afbɾœkəln/
Verb
Sülven: af·brö·ckeln
[1]
Koort Koort wiesen
Randwoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
sik in Brocken aflösen
düütsch:
abbröckeln
Bispelen:
Dat Över bröckelt bilütten af.

Verbformen:

Infinitiv:
af­brö­ckeln
PPP:
af­brö­ckelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik brö­ckel af
du brö­ckelst af
he/se/dat brö­ckelt af
wi brö­ckelt af
ji brö­ckelt af
se brö­ckelt af
Vergangen Tiet:
ik brö­ckel af
du brö­ckelst af
he/se/dat brö­ckel af
wi brö­ckeln af
ji brö­ckeln af
se brö­ckeln af
Perfekt:
ik heff af­brö­ckelt
du hest af­brö­ckelt
he/se/dat hett af­brö­ckelt
wi hebbt af­brö­ckelt
ji hebbt af­brö­ckelt
se hebbt af­brö­ckelt
Kunjunktiv:
ik brö­ckel af
du brö­ckelst af
he/se/dat brö­ckel af
wi brö­ckeln af
ji brö­ckeln af
se brö­ckeln af
Imperativ:
brö­ckel af!
brö­ckelt af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + bröckeln
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.