Pronunciation: /spɔtn̩/
verb
Syllabication: spot·ten
[1]
advanced vocabulary
Low Saxon:
English:
Dutch:
German:
Examples:

Verbforms:

infinitive:
spot­ten
past participle:
spott
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik spott
du spott­st
he/se/dat spott
wi spott
ji spott
se spott
past:
ik spott
du spott­st
he/se/dat spott
wi spot­ten
ji spot­ten
se spot­ten
perfect:
ik heff spott
du hest spott
he/se/dat hett spott
wi hebbt spott
ji hebbt spott
se hebbt spott
conjunctive:
ik spott
du spott­st
he/se/dat spott
wi spot­ten
ji spot­ten
se spot­ten
imperative:
spott!
spott!

Etymology:

Word derived from: Spott