Utspraak op Platt: /afvɛːtn̩/
Verb
Sülven: af·we·ten
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Von Physik do ik nich veel afweten.
[2]
Randwoortschatt
Bispelen:

Verbformen:

Infinitiv:
af­we­ten
PPP:
af­we­ten
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik weet af
du weetst af
he/se/dat weet af
wi weet af
ji weet af
se weet af
Vergangen Tiet:
ik wüss af
du wüsst af
he/se/dat wüss af
wi wüs­sen af
ji wüs­sen af
se wüs­sen af
Perfekt:
ik heff af­we­ten
du hest af­we­ten
he/se/dat hett af­we­ten
wi hebbt af­we­ten
ji hebbt af­we­ten
se hebbt af­we­ten
Kunjunktiv:
ik wüss af
du wüsst af
he/se/dat wüss af
wi wüs­sen af
ji wüs­sen af
se wüs­sen af
Imperativ:
weet af!
weet af!
Infinitiv:
af­we­ten
PPP:
af­wuss­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik weet af
du weetst af
he/se/dat weet af
wi weet af
ji weet af
se weet af
Vergangen Tiet:
ik wüss af
du wüsst af
he/se/dat wüss af
wi wüs­sen af
ji wüs­sen af
se wüs­sen af
Perfekt:
ik heff af­wuss­t
du hest af­wuss­t
he/se/dat hett af­wuss­t
wi hebbt af­wuss­t
ji hebbt af­wuss­t
se hebbt af­wuss­t
Kunjunktiv:
ik wüss af
du wüsst af
he/se/dat wüss af
wi wüs­sen af
ji wüs­sen af
se wüs­sen af
Imperativ:
weet af!
weet af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + weten