Pronunciation: /ʏmbɾɛɪ̯kn̩/
verb
Syllabication: üm·bre·ken
[1]
advanced vocabulary
German:

Verbforms:

infinitive:
üm­bre­ken
past participle:
üm­bra­ken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik breek üm
du bri­ckst üm
he/se/dat bri­ckt üm
wi breekt üm
ji breekt üm
se breekt üm
past:
ik bröök üm
du bröökst üm
he/se/dat bröök üm
wi brö­ken üm
ji brö­ken üm
se brö­ken üm
perfect:
ik heff üm­bra­ken
du hest üm­bra­ken
he/se/dat hett üm­bra­ken
wi hebbt üm­bra­ken
ji hebbt üm­bra­ken
se hebbt üm­bra­ken
conjunctive:
ik bröök üm
du bröökst üm
he/se/dat bröök üm
wi brö­ken üm
ji brö­ken üm
se brö­ken üm
imperative:
breek üm!
breekt üm!

Etymology:

Compound word constructed from: üm + breken