Pronunciation: /ʏmspɪtn̩/
verb
Syllabication: üm·spit·ten
[1]
advanced vocabulary
Low Saxon:
English:
Dutch:
German:

Verbforms:

infinitive:
üm­spit­ten
past participle:
üm­spitt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik spitt üm
du spitt­st üm
he/se/dat spitt üm
wi spitt üm
ji spitt üm
se spitt üm
past:
ik spitt üm
du spitt­st üm
he/se/dat spitt üm
wi spit­ten üm
ji spit­ten üm
se spit­ten üm
perfect:
ik heff üm­spitt
du hest üm­spitt
he/se/dat hett üm­spitt
wi hebbt üm­spitt
ji hebbt üm­spitt
se hebbt üm­spitt
conjunctive:
ik spitt üm
du spitt­st üm
he/se/dat spitt üm
wi spit­ten üm
ji spit­ten üm
se spit­ten üm
imperative:
spitt üm!
spitt üm!

Etymology:

Compound word constructed from: üm + spitten