Utspraak op Platt: /anbœlkn̩/
Verb
Sülven: an·böl·ken
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Nu bölk mi doch nich lieks an!

Verbformen:

Infinitiv:
an­böl­ken
PPP:
an­bölkt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik bölk an
du bölkst an
he/se/dat bölkt an
wi bölkt an
ji bölkt an
se bölkt an
Vergangen Tiet:
ik bölk an
du bölkst an
he/se/dat bölk an
wi böl­ken an
ji böl­ken an
se böl­ken an
Perfekt:
ik heff an­bölkt
du hest an­bölkt
he/se/dat hett an­bölkt
wi hebbt an­bölkt
ji hebbt an­bölkt
se hebbt an­bölkt
Kunjunktiv:
ik bölk an
du bölkst an
he/se/dat bölk an
wi böl­ken an
ji böl­ken an
se böl­ken an
Imperativ:
bölk an!
bölkt an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + bölken