Utspraak op Platt: /kʊmandɛːɾən/
Verb
Sülven: kum·man·de·ren
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
engelsch:
Bispelen:
Korl kummandeert geern annere Lüüd.

Verbformen:

Infinitiv:
kum­man­de­ren
PPP:
kum­man­deert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kum­man­deer
du kum­man­deerst
he/se/dat kum­man­deert
wi kum­man­deert
ji kum­man­deert
se kum­man­deert
Vergangen Tiet:
ik kum­man­deer
du kum­man­deerst
he/se/dat kum­man­deer
wi kum­man­de­ren
ji kum­man­de­ren
se kum­man­de­ren
Perfekt:
ik heff kum­man­deert
du hest kum­man­deert
he/se/dat hett kum­man­deert
wi hebbt kum­man­deert
ji hebbt kum­man­deert
se hebbt kum­man­deert
Kunjunktiv:
ik kum­man­deer
du kum­man­deerst
he/se/dat kum­man­deer
wi kum­man­de­ren
ji kum­man­de­ren
se kum­man­de­ren
Imperativ:
kum­man­deer!
kum­man­deert!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: kum- + -eer