Utspraak op Platt: /lɪkmʏn̩/
Verb
Sülven: lick·mün·nen
[1]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
sik den Mund licken, na wat jiepern
düütsch:
sich den Mund lecken
Verlangen nach etwas haben
gieren
nach Essen
engelsch:
lick one's chops
lick one's lips
Bispelen:
Nu man gau opdregen! De Lüüd lickmünnt al!

Verbformen:

Infinitiv:
lick­mün­nen
PPP:
lick­münn­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik lick­münn
du lick­münn­st
he/se/dat lick­münn­t
wi lick­münn­t
ji lick­münn­t
se lick­münn­t
Vergangen Tiet:
ik lick­münn
du lick­münn­st
he/se/dat lick­münn
wi lick­mün­nen
ji lick­mün­nen
se lick­mün­nen
Perfekt:
ik heff lick­münn­t
du hest lick­münn­t
he/se/dat hett lick­münn­t
wi hebbt lick­münn­t
ji hebbt lick­münn­t
se hebbt lick­münn­t
Kunjunktiv:
ik lick­münn
du lick­münn­st
he/se/dat lick­münn
wi lick­mün­nen
ji lick­mün­nen
se lick­mün­nen
Imperativ:
lick­münn!
lick­münn­t!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: licken + Mund
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.