Utspraak op Platt: /ɾʊkəln/
Verb
Sülven: ru·ckeln
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:

Verbformen:

Infinitiv:
ru­ckeln
PPP:
ru­ckelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ru­ckel
du ru­ckelst
he/se/dat ru­ckelt
wi ru­ckelt
ji ru­ckelt
se ru­ckelt
Vergangen Tiet:
ik ru­ckel
du ru­ckelst
he/se/dat ru­ckel
wi ru­ckeln
ji ru­ckeln
se ru­ckeln
Perfekt:
ik heff ru­ckelt
du hest ru­ckelt
he/se/dat hett ru­ckelt
wi hebbt ru­ckelt
ji hebbt ru­ckelt
se hebbt ru­ckelt
Kunjunktiv:
ik ru­ckel
du ru­ckelst
he/se/dat ru­ckel
wi ru­ckeln
ji ru­ckeln
se ru­ckeln
Imperativ:
ru­ckel!
ru­ckelt!

Etymologie:

Woort afleidt von: rucken