werkwoord
Afbreking: ru·ckeln
[1]
geavanceerde woordenschat
Nedersaksisch:
Nederlands:
Engels:
Duits:

Werkwoordvormen:

infinitief:
ru­ckeln
voltooid deelwoord:
ru­ckelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
tegenwoordig:
ik ru­ckel
du ru­ckelst
he/se/dat ru­ckelt
wi ru­ckelt
ji ru­ckelt
se ru­ckelt
verleden:
ik ru­ckel
du ru­ckelst
he/se/dat ru­ckel
wi ru­ckeln
ji ru­ckeln
se ru­ckeln
voltooid:
ik heff ru­ckelt
du hest ru­ckelt
he/se/dat hett ru­ckelt
wi hebbt ru­ckelt
ji hebbt ru­ckelt
se hebbt ru­ckelt
conjunctief:
ik ru­ckel
du ru­ckelst
he/se/dat ru­ckel
wi ru­ckeln
ji ru­ckeln
se ru­ckeln
imperatief:
ru­ckel!
ru­ckelt!

Etymologie:

Woord afgeleid van: rucken