Utspraak op Platt: /ɾʊpsn̩/
Verb
Sülven: rupp·sen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:

Verbformen:

Infinitiv:
rupp­sen
PPP:
rupp­st
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik rupp­s
du rupp­st
he/se/dat rupp­st
wi rupp­st
ji rupp­st
se rupp­st
Vergangen Tiet:
ik rupp­s
du rupp­st
he/se/dat rupp­s
wi rupp­sen
ji rupp­sen
se rupp­sen
Perfekt:
ik heff rupp­st
du hest rupp­st
he/se/dat hett rupp­st
wi hebbt rupp­st
ji hebbt rupp­st
se hebbt rupp­st
Kunjunktiv:
ik rupp­s
du rupp­st
he/se/dat rupp­s
wi rupp­sen
ji rupp­sen
se rupp­sen
Imperativ:
rupp­s!
rupp­st!

Etymologie:

Woort afleidt von: ruppen