Utspraak op Platt: /ʏmɡlɪpm̩/
Verb
Sülven: üm·glip·pen
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Ik bün ümglippt un heff mi den Foot verwriggt.

Verbformen:

Infinitiv:
üm­glip­pen
PPP:
üm­glipp­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik glipp üm
du glipp­st üm
he/se/dat glipp­t üm
wi glipp­t üm
ji glipp­t üm
se glipp­t üm
Vergangen Tiet:
ik glipp üm
du glipp­st üm
he/se/dat glipp üm
wi glip­pen üm
ji glip­pen üm
se glip­pen üm
Perfekt:
ik bün üm­glipp­t
du büst üm­glipp­t
he/se/dat is üm­glipp­t
wi sünd üm­glipp­t
ji sünd üm­glipp­t
se sünd üm­glipp­t
Kunjunktiv:
ik glipp üm
du glipp­st üm
he/se/dat glipp üm
wi glip­pen üm
ji glip­pen üm
se glip­pen üm
Imperativ:
glipp üm!
glipp­t üm!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: üm + glippen