Utspraak op Platt: /anpakn̩/
Verb
Sülven: an·pa·cken
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Pack mi nich an!

Verbformen:

Infinitiv:
an­pa­cken
PPP:
an­pa­ckt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik pack an
du pa­ckst an
he/se/dat pa­ckt an
wi pa­ckt an
ji pa­ckt an
se pa­ckt an
Vergangen Tiet:
ik pack an
du pa­ckst an
he/se/dat pack an
wi pa­cken an
ji pa­cken an
se pa­cken an
Perfekt:
ik heff an­pa­ckt
du hest an­pa­ckt
he/se/dat hett an­pa­ckt
wi hebbt an­pa­ckt
ji hebbt an­pa­ckt
se hebbt an­pa­ckt
Kunjunktiv:
ik pack an
du pa­ckst an
he/se/dat pack an
wi pa­cken an
ji pa­cken an
se pa­cken an
Imperativ:
pack an!
pa­ckt an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + packen