Verb
Sülven: pa·cken
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
Pack mi nich an!

Verbformen:

Infinitiv:
pa­cken
PPP:
pa­ckt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik pack
du pa­ckst
he/se/dat pa­ckt
wi pa­ckt
ji pa­ckt
se pa­ckt
Vergangen Tiet:
ik pack
du pa­ckst
he/se/dat pack
wi pa­cken
ji pa­cken
se pa­cken
Perfekt:
ik heff pa­ckt
du hest pa­ckt
he/se/dat hett pa­ckt
wi hebbt pa­ckt
ji hebbt pa­ckt
se hebbt pa­ckt
Kunjunktiv:
ik pack
du pa­ckst
he/se/dat pack
wi pa­cken
ji pa­cken
se pa­cken
Imperativ:
pack!
pa­ckt!

Etymologie:

Woort afleidt von: Pack
Identische Wöör ››› Packen ❔︎