Utspraak op Platt: /uːtvɾakəln/
Verb
Sülven: ut·wra·ckeln
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
ut­wra­ckeln
PPP:
ut­wra­ckelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik wra­ckel ut
du wra­ckelst ut
he/se/dat wra­ckelt ut
wi wra­ckelt ut
ji wra­ckelt ut
se wra­ckelt ut
Vergangen Tiet:
ik wra­ckel ut
du wra­ckelst ut
he/se/dat wra­ckel ut
wi wra­ckeln ut
ji wra­ckeln ut
se wra­ckeln ut
Perfekt:
ik heff ut­wra­ckelt
du hest ut­wra­ckelt
he/se/dat hett ut­wra­ckelt
wi hebbt ut­wra­ckelt
ji hebbt ut­wra­ckelt
se hebbt ut­wra­ckelt
Kunjunktiv:
ik wra­ckel ut
du wra­ckelst ut
he/se/dat wra­ckel ut
wi wra­ckeln ut
ji wra­ckeln ut
se wra­ckeln ut
Imperativ:
wra­ckel ut!
wra­ckelt ut!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: ut + wrackeln