Utspraak op Platt: /afkniːm̩/
Verb
Sülven: af·knie·ven
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
af­knie­ven
PPP:
af­knievt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kniev af
du knievst af
he/se/dat knievt af
wi knievt af
ji knievt af
se knievt af
Vergangen Tiet:
ik kniev af
du knievst af
he/se/dat kniev af
wi knie­ven af
ji knie­ven af
se knie­ven af
Perfekt:
ik heff af­knievt
du hest af­knievt
he/se/dat hett af­knievt
wi hebbt af­knievt
ji hebbt af­knievt
se hebbt af­knievt
Kunjunktiv:
ik kniev af
du knievst af
he/se/dat kniev af
wi knie­ven af
ji knie­ven af
se knie­ven af
Imperativ:
kniev af!
knievt af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + Knief