Utspraak op Platt: /kɾʏm̩/
Verb
Sülven: krüm·men
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
He krümmt sik vör Wehdaag.

Verbformen:

Infinitiv:
krüm­men
PPP:
krümm­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik krümm
du krümm­st
he/se/dat krümm­t
wi krümm­t
ji krümm­t
se krümm­t
Vergangen Tiet:
ik krümm
du krümm­st
he/se/dat krümm
wi krüm­men
ji krüm­men
se krüm­men
Perfekt:
ik heff krümm­t
du hest krümm­t
he/se/dat hett krümm­t
wi hebbt krümm­t
ji hebbt krümm­t
se hebbt krümm­t
Kunjunktiv:
ik krümm
du krümm­st
he/se/dat krümm
wi krüm­men
ji krüm­men
se krüm­men
Imperativ:
krümm!
krümm­t!

Etymologie:

Woort afleidt von: krumm