Utspraak op Platt: /ɾʏmlɪɡn̩/
Verb
Sülven: rüm·lig·gen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
rüm­lig­gen
PPP:
rüm­le­gen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ligg rüm
du ligg­st rüm
he/se/dat ligg­t rüm
wi ligg­t rüm
ji ligg­t rüm
se ligg­t rüm
Vergangen Tiet:
ik leeg rüm
du leegst rüm
he/se/dat leeg rüm
wi le­gen rüm
ji le­gen rüm
se le­gen rüm
Perfekt:
ik heff rüm­le­gen
du hest rüm­le­gen
he/se/dat hett rüm­le­gen
wi hebbt rüm­le­gen
ji hebbt rüm­le­gen
se hebbt rüm­le­gen
Kunjunktiv:
ik leeg rüm
du leegst rüm
he/se/dat leeg rüm
wi le­gen rüm
ji le­gen rüm
se le­gen rüm
Imperativ:
ligg rüm!
ligg­t rüm!
Infinitiv:
rüm­lig­gen
PPP:
rüm­le­gen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ligg rüm
du ligg­st rüm
he/se/dat ligg­t rüm
wi ligg­t rüm
ji ligg­t rüm
se ligg­t rüm
Vergangen Tiet:
ik lagg rüm
du lagg­st rüm
he/se/dat lagg rüm
wi lag­gen rüm
ji lag­gen rüm
se lag­gen rüm
Perfekt:
ik heff rüm­le­gen
du hest rüm­le­gen
he/se/dat hett rüm­le­gen
wi hebbt rüm­le­gen
ji hebbt rüm­le­gen
se hebbt rüm­le­gen
Kunjunktiv:
ik lagg rüm
du lagg­st rüm
he/se/dat lagg rüm
wi lag­gen rüm
ji lag­gen rüm
se lag­gen rüm
Imperativ:
ligg rüm!
ligg­t rüm!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: rüm + liggen