Utspraak op Platt: /anblɔːkn̩/
Verb
Sülven: an·bla·ken
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
an­bla­ken
PPP:
an­blaakt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik blaak an
du blaakst an
he/se/dat blaakt an
wi blaakt an
ji blaakt an
se blaakt an
Vergangen Tiet:
ik blaak an
du blaakst an
he/se/dat blaak an
wi bla­ken an
ji bla­ken an
se bla­ken an
Perfekt:
ik heff an­blaakt
du hest an­blaakt
he/se/dat hett an­blaakt
wi hebbt an­blaakt
ji hebbt an­blaakt
se hebbt an­blaakt
Kunjunktiv:
ik blaak an
du blaakst an
he/se/dat blaak an
wi bla­ken an
ji bla­ken an
se bla­ken an
Imperativ:
blaak an!
blaakt an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + blaken