Utspraak op Platt: /anhɪkn̩/
Verb
Sülven: an·hi·cken
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
Dat Ei is al anhickt, dat Küken kummt bald rut.

Verbformen:

Infinitiv:
an­hi­cken
PPP:
an­hi­ckt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik hick an
du hi­ckst an
he/se/dat hi­ckt an
wi hi­ckt an
ji hi­ckt an
se hi­ckt an
Vergangen Tiet:
ik hick an
du hi­ckst an
he/se/dat hick an
wi hi­cken an
ji hi­cken an
se hi­cken an
Perfekt:
ik heff an­hi­ckt
du hest an­hi­ckt
he/se/dat hett an­hi­ckt
wi hebbt an­hi­ckt
ji hebbt an­hi­ckt
se hebbt an­hi­ckt
Kunjunktiv:
ik hick an
du hi­ckst an
he/se/dat hick an
wi hi­cken an
ji hi­cken an
se hi­cken an
Imperativ:
hick an!
hi­ckt an!

Etymologie:

Woort afleidt von: an