Utspraak op Platt: /ɾuːtkɔːm̩/
Verb
Sülven: rut·ka·men
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
engelsch:
Bispelen:
[3]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:

Verbformen:

Infinitiv:
rut­ka­men
PPP:
rut­ka­men
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kaam rut
du kumm­st rut
he/se/dat kumm­t rut
wi kaamt rut
ji kaamt rut
se kaamt rut
Vergangen Tiet:
ik keem rut
du keemst rut
he/se/dat keem rut
wi ke­men rut
ji ke­men rut
se ke­men rut
Perfekt:
ik heff rut­ka­men
du hest rut­ka­men
he/se/dat hett rut­ka­men
wi hebbt rut­ka­men
ji hebbt rut­ka­men
se hebbt rut­ka­men
Kunjunktiv:
ik keem rut
du keemst rut
he/se/dat keem rut
wi ke­men rut
ji ke­men rut
se ke­men rut
Imperativ:
kaam rut!
kaamt rut!
Infinitiv:
rut­ka­men
PPP:
rut­ka­men
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kumm rut
du kumm­st rut
he/se/dat kumm­t rut
wi kaamt rut
ji kaamt rut
se kaamt rut
Vergangen Tiet:
ik keem rut
du keemst rut
he/se/dat keem rut
wi ke­men rut
ji ke­men rut
se ke­men rut
Perfekt:
ik heff rut­ka­men
du hest rut­ka­men
he/se/dat hett rut­ka­men
wi hebbt rut­ka­men
ji hebbt rut­ka­men
se hebbt rut­ka­men
Kunjunktiv:
ik keem rut
du keemst rut
he/se/dat keem rut
wi ke­men rut
ji ke­men rut
se ke­men rut
Imperativ:
kumm rut!
kaamt rut!
Infinitiv:
rut­ka­men
PPP:
rut­ka­men
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kaam rut
du kümm­st rut
he/se/dat kümm­t rut
wi kaamt rut
ji kaamt rut
se kaamt rut
Vergangen Tiet:
ik keem rut
du keemst rut
he/se/dat keem rut
wi ke­men rut
ji ke­men rut
se ke­men rut
Perfekt:
ik heff rut­ka­men
du hest rut­ka­men
he/se/dat hett rut­ka­men
wi hebbt rut­ka­men
ji hebbt rut­ka­men
se hebbt rut­ka­men
Kunjunktiv:
ik keem rut
du keemst rut
he/se/dat keem rut
wi ke­men rut
ji ke­men rut
se ke­men rut
Imperativ:
kaam rut!
kaamt rut!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: rut + kamen