Utspraak op Platt: /uːtlɛɪ̯pəln/
Verb
Sülven: ut·le·peln
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
ut­le­peln
PPP:
ut­le­pelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik le­pel ut
du le­pelst ut
he/se/dat le­pelt ut
wi le­pelt ut
ji le­pelt ut
se le­pelt ut
Vergangen Tiet:
ik le­pel ut
du le­pelst ut
he/se/dat le­pel ut
wi le­peln ut
ji le­peln ut
se le­peln ut
Perfekt:
ik heff ut­le­pelt
du hest ut­le­pelt
he/se/dat hett ut­le­pelt
wi hebbt ut­le­pelt
ji hebbt ut­le­pelt
se hebbt ut­le­pelt
Kunjunktiv:
ik le­pel ut
du le­pelst ut
he/se/dat le­pel ut
wi le­peln ut
ji le­peln ut
se le­peln ut
Imperativ:
le­pel ut!
le­pelt ut!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: ut + lepeln