Utspraak op Platt: /spliːnɪç/
Adjektiv
Sülven: splie·nig
splieniger splienigst
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
He hett so siene splienigen Nücken.

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: Splien + -ig